Na het enkele jaren terug stillekes verdwijnen van de Heksenketel is eten rond de Bosuil niet altijd gemakkelijk. Deze keer hebben we het geprobeerd in een klassieke (aan het publiek te zien) Classic’s in Deurne, en het eten was niet slecht. Jammergenoeg had de kok geen haast, wat ons (en hen) een dessertje en koffie heeft gekost. We waren dan wel een kwartier voor tijd in de Silokzaal, en zelfs Stephan was gezwind op tijd: de focus was er dus.

De eerste ronde gaf een mooie 14/15: Nooitgedachtland van Peter Pan, Stephan die de nonius op tafel gooide (geen centimeters meer, waarschijnlijk), Veerle die Rien Poortvliet kende en Bart die Nada van Nie uit de krochten van zijn puberteitsgeheugen haalde. Alleen jammer dat Kurts mooie “Nosey” voor de Teletubbiesstofzuiger te moeilijk was voor het doelpubliek: het was “Noo-Noo“.

In de tweede ronde toont Nathalie dat ze terecht onze sportspecialiste is door als enige feilloos Seedorf te herkennen, samen met wat andere makkelijke vragen goed voor een perfecte 15. Ook ronde 3 geeft een perfecte score, na wat discussie over de Nunchuck en een filosofische vijf minuten over de verschillen tussen de fuut en de kluut, en Blunt en Cullum. Beide juist beslist in het voordeel van kluut en Cullum. Onze puzzelronde op vijf punten was ook perfect, dankzij Kurts baas (Veel beloven en weinig geven…) en daarmee stonden we heel nipt aan de leiding. Dat was ons op Silok nog niet dikwijls gebeurd.

Na de eerste rookpauze vond Kurt de wintersportlink, wat toch wat extra punten gaf in deze moeilijk ronde. De mooiste daarvan was toch wel de last-second verandering van de Conferentie van Jalta naar die van Potsdam, omdat, sterk argument van Kurt, Stalin het verkeerde kleur vestje aanhad. Dat er een van de twee Mulberry-havens in Arromanches lag wisten we dan weer niet, en dat Oostenrijkers gletsjerijs opstoken en dan drinken was ook een grote verrassing. Veerle’s schaatserke was jammergenoeg een schaatsrijderke, en de Lawineboys kende niemand in de zaal, wat in het voordeel van de aanwezigen pleitte. Toch wel vier fouten, en dus de eerste plaats kwijt.

De volgende ronde kwam het isogram terug, en deze keer hadden we het wel, net zoals sneeuwman Olaf. Wegens relationele redenen herkende Bart feilloos de rode Rothko en zowel Arendonk als Timboektoe hadden geen geheimen voor ons. Jammergenoeg was de uitspraak van dronken Amerikanen nogal onverstaanbaar, waardoor Nathalie al haar hele leven dacht dat dat trutje Sooki heette. Nee dus. Maar wel nog schoon 14 punten.

De puzzelronde ging intussen niet helemaal vlot omdat de cryptogram-frank niet wou vallen. Pas heel laat deed Kurt een nogal dappere poging om met “vrijmoedig” af te komen, en ook hier weer de vijf volle punten.

De laatste gewone ronde doken er plots discotheken op, maar helaas hielp ons dat niet om een Pascha te vinden (te weinig naar Ibiza geweest), en ook de Manhattans herkenden we niet, ondanks dat er toch enkele ex-Leuvense studenten aan tafel zaten. In ieder geval, we stonden tweede, op één mager puntje achterstand, Omdat de alfabetronde traditiegetrouw twee punten per antwoord is op SILOK was het dus gemakkelijk: meer halen dan Brood en Quiz. Hoe dat te doen was dan weer iets minder gemakkelijk uit te leggen.

Veerle herkent op zicht een warme Bernadette-pull en dat er meer boten in Casablanca aanmeren dan in Marrakesh weten we ook wel. Mits enig trekken en duwen komt ewr ook nog een “man bun” op tafel. Dankzij Bruno’s quiz wisten we ook Nello, en Jans intercontinentale ervaring had hem geleerd dat er in Toronto veel Raptors zaten. Helaas, de moderne muziek van Lukas Graham en het gekrijs van de X-Ambassadors kenden we niet, net zoals een of ander F-woord en het oude (onlangs blijkbaar opgerakelde) arcade-game Q-bird. Uiteindelijk 4 fouten dus, en 44/52. Netjes evenveel als Brood en Quiz, wat ons een op voorhand onverwachte tweede plaats opleverde. Helemaal niet slecht dus, en met de nodige drank en koekskes konden we dan ook content naar huis.

Zoals ieder jaar togen we ook nu weer met twee ploegen richting onze favoriete wok, waar de noodzakelijke mentale voorbereiding voor de magistrale CSK een aanvang nam: vol enthousiasme vertelde secri over de clitorisfeesten die volgens hem perfect in het stramien van de quiz pasten. In ieder geval, we waren er klaar voor, en hadden goesting, want al om half acht reden we (soms met een kleine pirouette door sommige chauffeurs die niet wisten wat ze wilden) naar Coloma. Voor een keertje geen parkeerproblemen, alhoewel er altijd wel een sukkel is die zonder problemen voor de enige poort van de ganse omgeving gaat parkeren.

Binnenkomen was wel weer aanschuiven: een dubbele rij grote posters (Stallone, Clinton, Mijnheer de Uil, een heel moedige Chinees, Fiona Butler, …) en een boel ervaren quizzers met notitieblokjes die weten wat er kan gebeuren als je bij het binnenkomen niet oplet… Het reglement hebben we, door ervaring wijs geworden, netjes gelezen, maar de twee jokerpunten die ergens in de verpakking van een doos kleurpotloodjes verstopt zaten hebben we gemist. Het zou niet onze enige misser worden.

De eerste ronde begon met de schiftingsvraag over gemiddelde penislengtes. Met vier mannen om heel realistische getallen op tafel te gooien en één vrouw om die getallen echt realistisch te maken. Uiteindelijk kwamen we uit op 555 milimeter, terwijl het juiste antwoord 541,2 bleek. Het kon slechter. Onze antwoorden op de gewone vragen vielen zelfs nog beter mee: enkel het blaadje van de KVLV (Vrouwen met vaart) en de moederfirma van een webgroentenwinkel (de verkeerde Delhaize) wisten we niet. Graffito was sterk, Kurts Sportpaleis-group ook maar het harde aandringen van Stephan om die basterdsuiker echt in Cassonade te veranderen was een mooi punt. Een stevige 18/20.

De volgende ronde gaf wat discussie over sekswinkel Pabo en over bananen (geen verband) die ook wel ananas hadden kunnen zijn (gelukkig goed verbeterd), om die ananas dan als SpongeBobs huis te gebruiken. Met een halve Hollander aan tafel is de Engelse naam voor Vlissingen natuurlijk een koud kunstje en een mooie samenwerking op aangeven van Kurt bracht ons nog de Inktaap als literaire prijs. Een volle 15/15 en daarmee stonden we plots (gedeeld) eerste. De tweede ploeg had hun start volkomen gemist en stond ruim voorbij de zestigste plaats.

De puzzelronde gaf ons twee fouten in het herkennen van plastiek flessen water (ja, zonder etiket) en eentje in het niet herkennen van een schrijffout. Last-minute anagrammen en een logisch raadsel in de laatste seconden juist verbeteren gaf ons nog enkele dure punten en een mooie 27/30. Wat wel vervelend was, was dat het nadenken gehinderd werd door korte stukjes ongerelateerde muziek die door de organisatie heel luid de zaal in werden gejaagd…

…maar niet zonder reden: de titels van die stukjes bleken, in de juiste volgorde, de antwoorden van vijftien vragen van ronde 4. Het niet noteren (we waren druk aan het puzzelpunten sprokkelen) bleek ons geen nadeel te bezorgen, die vierde ronde haalden we netjes 15/15. Een puntje daarvan was te danken aan het feit dat er de ronde ervoor muzikale hints waren gegeven, omdat we zo Geronimo juist konden benoemen. Tot onze grote verrassing stonden we nu wel aan de leiding, met maar liefst 7 punten voorsprong op nummer twee. Gezien het grote deelnemersveld op de CSK-quiz komt dat niet zo vaak voor. De tweede ploeg knalt intussen stevig naar voren en staat rond de dertigste plaats.

De vijfde ronde ging niet zo vlot omdat we niet wisten dat Ann Nelissen over mannen monologeerde, dat er in Leuven “Groot Verlof” is, dat er in Mechelen (en niet in Emmen) Muren beklad worden en dat er kastaars zijn. Gelukkig zagen we wel in dat The Garden of Eden Stamford Bridge is. Een mooie vraag trouwens, want Hastings kent iedereen. 11/15, maar zelfs dat was mooi, want we breidden onze voorsprong met een puntje uit.

De laatste ronde voor de pauze toonde aan dat we niets van golf weten maar alles van het geheime leven van huisdieren, en Kurt gaf een inkijkje in zichzelf door uit te leggen waarom hij de kogelvis herkende. De camino del rey gaf rillingen maar wel een punt, maar Mrs Brown’s boys net niet. 8/10 en toch opnieuw een puntje extra voorsprong: met een fantastische bonus van 9 punten de pauze in.

Ronde 7 (ook het begin van de door ons niet geliefde bingo, ondanks dat we een perfecte 10 haalden)  begon catastrofaal: Jerry Lee Lewis bleek nog te leven, Ivonne Lex niet, en zo kunnen we nog even doorgaan. Ook het verschil tussen links en rechts wisten we te vaak niet (of we kenden de ware Christus niet, dat kan het ook geweest zijn) en de sexstandjes uit een vorige ronde hadden we wel aandachtig bekeken maar niet geteld. In ieder geval, slechts 12/20 en plots maar drie punten voorsprong meer. De tweede ploeg duikt enthousiast de top twintig in.

Ronde 8 gaf het mooie phubbing en ondanks de afleiding ook guacamole als de in het videootje bereide dipsaus. Dat Telenet jongetjes filmde en met je kop pingpongen ook een naam heeft wisten we niet: acht op tien. De nedende ronde liep weer wat beter, met het goed beredeneerde sheagra en de chocoladetechniek tempereren. Walter wist magistraal uit de krochten van zijn geheugen Steinbach te halen als het tekenpapier op zijn school en ook het bootje Leopold I kwam op papier. Uiteindelijk 14/15.

De laatste ronde voor de krabronde greep terug naar de grote foto’s die aan de ingang hingen: middels een mooie photoshop was er op de aan tafel uitgedeelde versies telkens iets aangepast. Het is dan leuk dat de helft van de ploegen opgeschreven had welke posters dat waren, helpen deed het niet. De das van Clinton, Carry Goossens en de tennisballen van Fiona misten we nog wel, maar de sterren van de kleine prins, de spicegirls en Stallone niet, en ook de pet van Chaplins jongetje, de oortjes (en niet het hoedje) van Mijnheer de Uil, het diadeem van Pippa en de handen van Queen kwamen niet opdagen. Uiteindelijk 13/20 en toch nog vijf punten voorsprong voor het krabben, met vier keer krabben zijn we dus zeker van de eerste plaats. De tweede ploeg staat fantastisch elfde.

De eerste krabvraag was de kusttram, daar moesten we één keer krabben omdat we de 67 kilometerhint niet apprecieerden. De tweede hadden we zonder krabben, Mijnheer de Uil (alomtegenwoordig) en niet, na enige discussie, de Fabeltjeskrant. De derde vraag was de evenaar (40076592 km) maar wegens discussie wilden we die niet invullen. De vierde waren de DJ-broertjes (en niet Tomorrowland) die we na één keer (te veel krabben) zeker wisten en de laatste was de Gay Pride. Blijkbaar niet onze forte, want hiervoor moesten we twee keer krabben. In totaal dus vier keer gebrabt, wat veilig was, maar een discussie stak op over de evenaar. Een onjuistheid/onduidelijkheid in de hints werd aangegrepen om er de meridiaan van te maken, en door de druk van de tikkende klok hadden we niet de tegenwoordigheid van geest om te merken dat daar nog meer nadelen aan zaten. Fout dus, en maar 16 punten in plaats van de 21 die we nodig hadden om zeker eerste te zijn.

Een spannende lange wachtbeurt, en om twintig voor één kwam quizmaster Luc dan met zijn beste climaxopbouw: dankzij penislengte gewonnen, met evenveel punten als Goldorak. Koeken Troef! had blijkbaar keihard gegokt en daardoor de tweede plaats verloren. Na 2009 en 2010 nu voor de derde keer de CSK-quiz gewonnen, terwijl de tweede ploeg een fantastisch remonte afsloot met een heel mooie tiende plaats.

Ergens in een zaal ver buiten het centrum van Kapellen, een beetje verstopt naast het containerpark, was er een eerste goede-doelquiz. Aangekondigd als een pittige D hebben we ons voorbereid in een lokale Italiaan die heel lekker eten maakte, een van de hoogtepunten van de avond. De quiz zelf was een stukje boven het D-niveau, met af en toe zware schommelingen in het nivbeau: een sudoku-tafelronde met “pas bij elkaar”-vragen lijkt misschien een goed idee, maar ruim de helft van de ploegen had alles juist (door de sudoku-regels waren er teveel hints en te weinig kansen op fouten: alle moeilijke dingen konden omzeild worden).

Verder had iedere ronde een rode draad en was er een overkoepelende rode draad, waarbij het soms wat vergezogd was. De ABC-ronde was, op alfabetische volgorde, een aantal stripfiguren herkennen, enkel voornaam, maar behalve wat teveel van het goede weten we nog altijd niet wat de voornaam is van Agent 327 of Vader Tijd. Het spreekt vanzelf dat we het korte rokje van Yoko wel herkenden, evenals de pientere blik van Susan.

De prijzentafel was heel erg deftig, maar omdat het een goede-doelquiz was leken ze op de verwarming bespaard te hebben: serieus koud in de zaal. De helft van ons contingent Veerles zat, zelf met winterjas, te bibberen. Geen idee of een goede lasagne genoeg overtuigingskracht zal hebben om het volgend jaar nog eens te proberen.

Terwijl de halve Antwerpse ring vast stond (waarom wil toch iedereen naar Holland toe?) zaten we na wat zoeken (het restaurant was niet waar we gedacht hadden) toch met drie de pre-quizvoorbereiding af te werken. Nova is lekker en staat zeker op het lijstje voor volgende keer. En ze zijn laat open, wat gemakkelijk is als er iemand in zijn gebruikelijke verstrooidheid zijn muts achtergelaten heeft: na de quiz is die nog te halen.

Die quiz zelf was in de gebruikelijke collegezaal, volgens het gebruikelijke patroon: 9 gewone vragen die een negenletterwoordanagram (goed voor drie punten) geven en een tiende vraag op 1-2-3 punten, wat in totaal 15 punten per ronde is.

De eerste ronde was verrassend voor ons: in tegenstelling tot de voorgaande jaren wisten we heel veel niet: o.a. het belastingvrije (foei!!) Italiaanse toeristentrekgat Livigno, dat TMF ergens reclame had en dat die oude Italiaan Napolitano heette bracht ons geen punten op. En blijkbaar is de L van Google groen. Samen met een gemist negenletterwoord en weinig herinneringen aan het Champions League avontuur van wereldploeg Lierse gaf dat 6/15, oeps.

De tweede ronde was een stuk beter, enkel phubbing kenden we niet. Waarschijnlijk was Bart in gedachten ook meer bij zijn telefoon dan bij de quiz want voor het negenletterwoord vulde hij heel netjes “baskelbal” in. Alhoewel de afwezige secri daar weinig verkeerd in zou zien vond de jury het toch een aftrek van drie punten waard. Na deze ronde stonden we dan ook stevig op de 20ste plaats en wisten we: het ligt niet aan de quiz, maar aan ons…

In de derde ronde ging het beter: enkel de Armstrong-film “The Program” kwam niet opborrelen, en de driepunter was ook te moeilijk. De betreurde Dany Huwé kenden we wel nog. Soortgelijk scenario in de vierde ronde: één vraag en de driepunter niet weten. Met twee keer 13/15 klommen we zo langzaamaan weer een beetje omhoog.

De puzzelronde ging vlot met 30/30 (alhoewel om quiztechnische redenen we twijfels hadden bij ons [juiste] antwoord om Linkebeek als slimme gemeente te zien).

Na de pauze was ronde 5 bijna perfect: enkel de Geraardsbergse Muur (Oudenberg) wisten we met Kapelberg wel slim te gokken, maar niet juist te benoemen. Ronde 6 was weer onze klassieker van één fout en geen driepunter, en ook ronde 7 was van dat, o.a. omdat Bart de Kortrijkse Hanne Gaby Odiele niet kende. Zij kent hem ook niet, dus wat dat betreft gaat het nog.

De laatste ronde kwamen er nog de verbijsterende Choupette en Notts County op tafel , maar Philipsburg als hoofdstad van Sint Maarten kwam er niet: de mooie gok Oranjestad was helaas Aruba. Uiteindelijk werden we zesde, waarbij de behulpzame jury ons nog liet weten dat we zonder dieslektishce opschrijver tweede geweest zouden zijn. Gelukkig niet eerste…

Vorig jaar hadden we het unieke feit om met een quizzer teveel te zijn, dit jaar had de organisatie dt opgevangen door zes spelers per ploeg toe te laten, netjes 🙂 Die organisatie werd trouwens geplaagd door twee zietegevallen, en de ad-interim presentatrice loste dat netjes op. Een tikje meer pauze op het einde van de rondes was meegenomen geweest, maar al met al… het is geen sinecure om plots honderd zotte quizvragen te moeten voorlezen.

De eerste ronde was niet echt moeilijk: een kleine gok waar bepaalde gebieden lagen (meerkeuze, het was in de hersenen en niet in het oor) en of de New-Hollander van de paus inderdaad een tractor was, meer niet. Het moeilijkste was nog Ljublijana Ljoebliana Ljubljiana de hoofdstad van Slovenië juist schrijven. Het hielp daarbij niet dat de plaatsvervangende secretaris onder de pijnstillers zat na een verloren ruzie met een tandartse. Hoe dan ook, een perfecte tien, wat misschien ook wel van het antwoord op vraag 6 gezegd kan worden.

De tweede ronde begon met de vraag welk dier infrarood kan zien. Uit de meerkeuze wilde de organisatie goudvis horen, en niet spin, maar ook pythons, bedwantsen en kevers kunnen feilloos de afstandsbediening volgen.  Dat de organisatie niet op de hoogte is van recent wetenschappelijk onderzoek kunnen we ze niet kwalijk nemen. Verder liep het nog scheef met een miss België die blijkbaar toch die van dit jaar was (Torros, maar met veel puntjes) en kwamen we te weten dat Bart nog de lift gedeeld heeft met voormalig (Playboy)model en net-niet Bondgirl Daphne Deckers. 8/10, ook omdat we aanvoelden dat een mens ongeveer 15 scheten per dag laat (ja, ook de vragenopsteller van de quiz was ziek, die avond).

De derde ronde was weer perfect dankzij een mooi gevonden ter ziele gegaan Frans automerk Simca, terwijl de stiekeme zoetighedenlink in ronde vier ons maar 7 punten opbracht: niet alleenn kenden we de Warschause stouterik Stroop niet, maar ook het geconfijte Sucade en Waals politicus Jamart kwamen niet op ons blad. Ook de laatste ronde voor de pauze viel tegen met maar zeven punten: de fpoto’s konden ons niet verleiden tot het opschrijven van postmeneer Van Gerven, Zoe van Gastel en nog iemand die zo moeilijk was dat we het nog altijd niet weten. En vooral die twee eerste fouten waren jammer, want ze waren beide genoemd. Het was in deze ronde heel duidelijk, de harde maar rechtvaardige hand van secri werd node gemist (alhoewel onze vervangsecretaris hard zijn best deed om nog meer schrijffouten te maken). De tussenstand gaf aan dat we met een vijftal ploegen voor de overwinning zouden moeten vechten, en dat iedere fout fataal zou zijn.

Na de pauze wisten we mooi de vuilkar van Gent te vinden (IVAGO), maar de nucleaire testsite van de USSR in het hoge noorden plaatsten we verkeerdelijk op het Noorse Jan Mayen, en niet op Nova Zembla., 9 punten dus maar, net zoals in de volgende ronde, waar we een van de vele Rouffaer-acteurs niet konden benoemen. Misschien moeten de in het moederlandwonenden wat meer soaps kijken. Gelukkig hadden we wel Veerle die feilloos de voetbalploeg Olympiakos Nicosia wist te benoemen. De strikvraag over de munt van Slovakije strikte ons niet.

De achtste ronde leverde na een mooie samenwerking nog wel de Oostenrijkse schrijfster Jelinek op, maar een isogram kenden we niet, en ook haaien/roggenleer (segrijn) kenden we niet. 8 punten slechts, en we voelden de bui al hangen met een derde plaats, twee punten achter de leider, en eentje achter nummer twee. Wat dan ook nog niet hielp was de totaal nutteloze negende ronde: woorden met 1, letter, twee letters, … tien letters, alle beginnende met een P. Meer dan de helft van de ploegen foutloos, de minimumscore was acht.

Ook de laatste ronde was niet moeilijk genoeg, met misschien als enige uitzonderingen het jaar 2005 vinden (hier hadden Veerle en Jan goede herinneringen aan) en Wyman. Het eindresultaat was een derde plaats, met een schamel puntje achterstand op de eerste twee. In deze quiz met 9 sterktepunten voelde het toch een beetje als een gemiste kans.