Dit verslag begint met een valse noot.

Het zou normaal gebracht zijn met de degelijkheid die we van onze weledelgeleerde Sekretaris-Generaal kennen. Maar dat heeft niet mogen zijn. Door omstandigheden was Erwin de enige kwisser van de zeskoppige Hombres-ploeg, die niet vooraf ging eten in de treffend gelegen “Bar Muza”. Zo miste hij de smakelijke steak en de ontzaglijke hamburgers. Wij dineerders liepen daarna te voet naar de kwiszaal, terwijl Erwin nog onderweg was van het montagewerk bij zijn moeder. Tot onze ontsteltenis zat de zaal al bijna vol met ploegen .. van vijf man. Ondanks mijn verweer heeft Stephan toen onze naarstige Sekri koudweg afgebeld ! Terwijl hij nochtans de kwis had opgezocht, gerekruteerd tot een volledige ploeg, en de kwis reserveerde. Dat was een onverdiend lot.

In zijn afwezigheid konden we onmogelijk nog winnen. Zeker omdat er enkele sterke Lierse kleppers waren opgedaagd, zoals Koeken Troef en Zeekamelen. We hebben hier wel een aangename avond beleefd, van een organisatie die af en toe aan zijn eersteling scheen te beginnen, terwijl het volgens Los Flippos al de vijfde keer was. De reguliere kwisvragen waren toegankelijk zonder helemaal triviaal te zijn ; we hadden misschien wel nog wat straffere uitdaging gewenst. Vreemd was de regeling met muziekvraag die elke ronde afsloot : die moesten allemaal op een apart blad worden genoteerd en pas op het einde van de kwis worden afgegeven. Hinderlijk was ook de “tafelronde” met droedels die de aandacht heeft afgeleid tijdens 6 van de 8 rondes van de hele kwis, dus ook overheen de pauze na de 4de ronde !

Ik kan niet veel memorabele gewone kwisvragen oproepen, behalve dan misschien de hilariteit over de moeilijke beklimming van K3, die in 1 op de 4 gevallen een dodelijke afloop kent.
Ook was er enige konsternatie toen uw verslaggever spontaan de naam kon geven van

Benzine, gemengd met gel, om kleverige brandbommen te vormen tijdens de Vietnam-oorlog

Alleen een zieke geest zou daar het antwoord op weten, zie de Standaard van nog maar pas vandaag :

Omdat de gewone vragen ons meestal niet lang opslorpten, hebben we gretig de droedelronde tot op het bot afgekloven. Daarbij hebben we tot na de pauze moeten zoeken op deze kopbrekers :

Kryptogram

Deze verkoper is meer man

Droedel

Beroep

SANDRA TIETENPESSERS

Uiteindelijk kregen we deze raadsels allemaal klein, maar zelfs onze mooie skore op de droedels kon ons niet redden van een klassement in de sub-top : we werden 4de, net buiten de prijzenenveloppes. Koeken Troef van aanvoerder Bart de Pauw stond ongenaakbaar 1ste, maar voor de 2de en 3de plaats moest nog gestreden worden ! Het reglement had hier blijkbaar een extra, live gestelde vraag voorzien – lang geleden dat we dat nog eens meegemaakt hebben.

Wat is de oppervlakte van de stad Lier ?

Ons konsensus-antwoord bleek nog ruim onder de realiteit te liggen, maar wij waren sowieso niet bij dit ex-aequo betrokken. We konden daarna vroeg naar huis, want opnieuw sloeg de schrikbarende trend toe om een kwis ruim voor 23u te laten eindigen ! De durvers trokken echter doorheen de zatladderij aan het Zimmerplein naar het Kruysken om de Lierse ‘Caves’ eens te proeven : 8/10 !

Braindead springlevend!

Vanwege een zaterdag die nog hektischer was dan gebruikelijk, werden deelnemers Walter – Veerle – Jan – Randall – Kurt deze keer niet per SMS verwittigd van het precieze adres van de nakende kwis. Toch waren 4 van de 5 ploegleden ongeveer ter plaatse op het ongewone begin-uur 19u30. Zij zetten de toon voor een spannende strijd, waarin we pakweg 85% konden wegkapen op elke vragenronde.

Deze kwis staat al een aantal jaren op ons vaste lijstje. Voor sommigen is het al iets verder rijden, zeker in geval van hinderlijke wegomleggingen. Bij aankomst is het hier dan nogal zoeken naar parking, maar bij het kontainerpark aan het uiteinde van de straat is er altijd plaats. En dan was er nog de mensonwaardige oppervlakte-per-kwisser van zowat 25-bij-25 cm, wat de jongedame achter Randall noopte om hem enkele verzoekjes in het oor te fluisteren .. een gentleman kan natuurlijk niet weigeren.

Meer dan vorige edities, waren alle Hombres het er roerend over eens dat de “leuke vragen” precies de juiste moeilijkheidsgraad hebben getroffen om hiervan een uitdagende kwis te maken, zonder daarom hopeloos te zijn. De samenstellers hebben blijkbaar geopteerd voor een vernieuwingsbeurt, want er zaten enkele originele koncepten in deze uitgave.

Zo mochten we knobbelen over een “Mastermind” ronde waarin de letters van elk antwoord met de bekende witte en zwarte topjes werden gekwoteerd als hint voor de volgende vraag. Er was ook een toffe “thema” ronde waarin 10 gekke leidraads moesten helpen om 2×10 antwoorden te vinden. En in de gesmaakte finaleronde werd er met een pak punten gesmeten, waarin telkens 2 antwoorden een hint opleverden voor een verdere vraag, die dan met meer punten gekwoteerd werd. Er ontstond zo een binaire boom van 4 verdiepingen, waarvan de bollebozen in onze ploeg al een heel eind voorop de juiste antwoorden zaten te anticiperen. Bij de afrekening bleek deze ronde dan toch voor enkele gevestigde ploegen serieus wat punten te kosten.

Ik moet benadrukken dat de deelname van Jan & Veerle hier onontbeerlijk was. Niet alleen de prijzentafel, maar ook sommige netelige flora-vraagjes kaderden hier helemaal in de sfeer van de nabijgelegen groenteteelt. Daarmee wil ik niets tekort doen aan de verdienste van Kurt, die me verscheidene keren verbluft heeft met het soort encyklopedische kennis dat we eerder bij onze tegenstrevers gewoon zijn. En ook Randall, die het geheelonthouderschap alsmaar ernstiger neemt, hield het hoofd koel op de drukste momenten van de kwis. Zijn oplossing van het logisch raadsel in 8 onbekenden was een verwezenlijking van het onmogelijke, in slechts een halve kwisronde tijd.

Onze doorluchtige sekretaris-generaal had al aangekondigd dat we hier duchtige tegenstand konden verwachten. Inderdaad werd al snel duidelijk dat onze plaats niet helemaal bovenaan de rangschikking was, maar zowat op 1/3 van de tabel. We hebben de ganse avond rond die 12de plaats op 35 ploegen gezweefd.

Ik kan hier niet reproduceren hoeveelste we geworden zijn of met hoeveel punten. Ik onthoud wel de onthutsende skore van 135 punten op een maximum van 140, bij winnaars de Maxisten, ex aequo met de ploeg die heel de avond op kop stond, ons onbekende “Cactus”. Namens de hele ploeg kan ik stellen dat we volgend jaar graag opnieuw van de partij zijn.