Alweer de 25 ste, een indrukwekkend aantal. Allereerst felicitaties aan en bewondering voor de organisatie om zoveel jaren een goed georganiseerde quiz te maken. Ondanks de rugbrekende stoelen (nu voor de helft vervangen, hoera) komen we altijd graag terug, al vele jaren.

Het klassieke patroon: zes gewone rondes, twee tafelrondes en een dure alfabetronde. De eerste ronde leek ons niet te liggen: nette mensen als we zijn is onze kennis van scheldwoorden heel beperkt. Gelukkig zijn we ook luie mensen, dus Lamzac kenden we wel. Maar o.a. oxymoron en Paljas lukten niet. Uiteindelijk bleken onze 12 punten helemaal niet slecht, en goed voor een tweede plaats. Quizzers zijn nette mensen.

De tweede ronde bleek kaalheid als rode draad te hebben, en een korte blik aan onze tafel maakte duidelijk dat we kenners waren. Hier scoorden we dan ook goed, met een mooie vondst/herinnering van onze SG dat meneer Chauvet een grot gevonden had. En mooi om nog eens Blue Blot te horen.

De bergachtige derde ronde ging redelijk, met een zwarte herinnering aan Mount Rushmore (hoewel niemand van ons daar ooit was). De Antwerpenaren bleven helaas in gebreke met de Koraalberg, en de Francofielen kenden een Engels zingende Gilbert Montagné niet. Samen met een bijna correcte tafelronde leken we aan de pauze gepredestineerd om een goede eindprestatie neer te zetten: gedeeld tweede, achter het duidelijk sinds ronde één voorop lopende NGMB.

In de landenronde bleek opnieuw wat er gebeurt als de studiereisbijdragen te laat uitbetaald worden: dat kost punten. Mevrouw Bronson bleek niet uit Holland te komen, de suissen niet uit Engeland en onbekende muziek niet uit El Salvador. De ideale Suske en Wiske-titelhond kenden we gelukkig wel, en waarom we chocolade kennen weet niemand: 12/15 en meestrijdend achter het ongenaakbare NGMB.

De lidwoordenronde ging vlot, we kennen onze talen en koninginnen (sommigen aan tafel zijn nog steeds de Hispaanse koning getrouwe), dus een perfecte ronde. Intussen waren ook de hersenbrekers van de tafelronde opgelost, gecheckt en dubbelgechekt, de punten stroomden binnen.

De laatste normale ronde gaf een aantal voor de hand liggende antwoorden maar bokser Lenny bleef een tijdje hangen tot onze pugilistenfan de grootheid wel juist kon duiden. Een man wiens uitvinding de wereld totaal veranderd heeft bleef ook een tijdlang zoek, maar gelukkig kon onze beste automobilist ons die schande besparen. De gemiddelde studente geneeskunde bleek niet bekend bij onze medisch expert, gelukkig hadden we andere kenners in de ploeg. Enkel met de tuinman van de koning zaten we in de knoop, die kwam niet op ons antwoordblad. Uiteindelijk dus slechts één foutje en in pole positie voor de tweede plaats. Alleen nog de altijd pijnlijke alfabetronde.

Na veel spelen met medeklinkers kwam de Amerikaanse auteur Hesgeth Hegeths Hegseth op het blad en na enige discussie over de schrijfwijze Jemen ook. Voor het opschrijven kiezen we nooit diegene met de beste spelling, maar altijd de quizzer die het best kan luisteren. De letter F was hiermee ook afgedekt. Helaas, omdat wij alleen maar naar nette feestjes gaan, altijd braaf meespelen, niet weten dat Edlund echt wel een ‘u’ heeft en we ook niet weten welke boot als een speer gaat hadden we er uiteindelijk vier fout, wat neerkomt op 8 foutpunten, We vreesden het ergste.

Gelukkig waren we niet de enigen die links en rechts een lettertje lieten lopen en bleef de schade beperkt: in een select gezelschap derde, we waren er blij mee. Wel weer niet gewonnen, maar ja, daar kan niets aan gedaan worden, want zij zijn groot, en wij hebben een mentaal probleem…

Na teveel jaren (waarbij het laatste door een dubbele planning) zaten we eindelijk weer met zes in Deurne, met een onuitgegeven ploeg. Secri was als oude witte man vervangen door zijn jeugdige neefje, zodat we wat minder oudezakkengehalte hadden. een sportieve ploeg, bovendien, want twee fietsquizzers (en de rest via een grote omweg, wegens Sportpaleisperikelen).

De eerste ronde, tevens de belangrijkste tie-break, liep op het eerste niet super: ondanks dat Bart om de hoek kampeerde kenden we Intigrity niet. Het zal zijn dat we het niet nodig hebben. Ook Bikbi, of zoiets, lukte niet, maar gelukkig kenden we de belangrijke dingen wel. En in stijl van de i-rode draad van de ronde wist Dimi ook nog Hirschi uit de krochten van zijn geheugen te halen. 13/15, en gedeeld vierde. Gelukkig was er nog de tafelronde, ook bij ons niet altijd geliefd, maar meestal zijn we er minder slecht in dan anderen. Een goddelijke voorbeschikking dat we misschien we goed zouden kunnen scoren?

De tweede (vieze beestjes) ronde liep een stuk beter: de bankhangers in de ploeg kenden The Serpent natuurlijk, onze huiscommunist kent de Kaaimaneilanden als zijn broekzak en de vervangopschrijver van dienst zoekt nog steeds naar het beest in Pad Thai. 15/15, en weer een beter gevoel, behalve dat we in de tafelronde zo langzamerhand wanhopig werden van de dansrepetitie die moest geannagramd worden. Een voorbestemming dat de quiz voor ons geen onverdeeld succes ging worden.

De derde ronde vierde het grootouderschap van de presentator (gefeliciteerd!), iets wat we tijdens de vragenronde maar deels gesnapt hadden. Of onze families zitten zo raar in elkaar dat er weinig onderscheid is tussen grootmoeders en moeders… In ieder geval, groene appels kennen we wel (ideaal voor een wandeling met opi en omi langs de Opaalkust). Dat Vava kon voetballen schoot ons dan weer niet te binnen, maar gelukkig kende onze Hollandse connectie wel Papiamento. De tafelronde was intussen volledig vastgelopen, onze anagramspecialiste trok zich de haren uit het hoofd. Om het spannend te maken slaagde de vervangopschrijver er ook nog eens in om een duidelijke 9 als een 3 te lezen. 60% op een tafelronde, een historisch dieptepunt. In de pauze staan we daardoor gedeeld derde, met een ongrijpbare NGMB (met een heel uitgebalanceerde leeftijds/geslachtsverdeling, daar kunnen we nog veel van leren) ruim aan de leiding.

De vierde ronde begon met de Bond-Zonder-Naam copywrither, die gek genoeg standvastig Godfried Bomans werd genoemd. het kostte heel wat Hollandse onverzettelijkheid om dat te blokken, tot uiteindelijk de juiste Bosmans opdook. Verder bedekken we met de mantel der leifde wie van de ploeg Sildenafil wist. Over Phil Knight hoeven we geen schroom te hebben, die kenden we geen van allen, waarschijnlijk is sport ons ding niet. En onze rooie rakker deed alsof ie Philby niet kende, maar het rechtse smaldeel wist wel beter. Verder zijn we propere mensen, dus Phil Bloom kenden we niet. Uiteindelijk niet de makkelijkste ronde, maar we bleven rond de derde plaats hangen. De tweede tafelronde ging heel vlot en hadden we snel klaar.

De vijfde ronde ging vlot: ons huisreataurant Oud Sluis, de Jonge Turken (na enig overleg), de oude Florentijnse brug, Jans favoriete slaapplaats YMCA en Auld Long Syne kwamen vlot op het papier, en onze fijnproevers (al dan niet met verstopte neus) kenden ook de Vieux Pané. Een perfecte ronde, waardoor we alleen derde waren, met, in een optimistische wereld, zelfs een heel mistig zicht op de tweede plaats.

En toen kwam de kortsluitingsronde. Niet dat dat het thema was, dat was “qu”, maar bij ons. Arne Quinze lukte nog wel, Quencha en Quorn ook, en de Hollandse connectie kon ook bevestigen dat Quooker in Ridderkerk zit. Maar de klassieke Ellery Queen kwam niet, en om één of andere reden kwam de Spaanse schilder met een Q er ook niet uit. Dat was echter niets bij wat er daarna gebeurde. Bij een Queen-klassieker bezweek de vervangopschrijver onder de groepsdruk om “Mercury” op te schrijven (“Merqury” was nog beter geweest), wegens een half (en dan nog verkeerd) begrepen opmerking in de vraagstelling. Laten we hopen dat de jury gegniffeld heeft… In ieder geval, een desastreuze ronde voor ons, en terugval naar de vijfde plaats.

Afsluiten werd klassiek gedaan met de dubbelpuntige alfabetronde, deze keer gelukkig niet in volgorde (hadden we voor gestaan hadden we natuurlijk liever in volgorde gehad, eigenbelang is ons niet vreemd). Calatrava en Bacharach waren makkelijk, en de jeugd kent Egan op first name basis. Ook Chagall is bekend en natuurlijk was huiskrant Pravda geen enkel probleem. Enig gefoezel aan de linkerkant van de tafel leverde zelfs Ava Max op, samen goed voor een mooie 50/52 en daardoor nipt een derde plaats. Al met al een goed resultaat, best of the rest en ongelooflijk plezant om weer in die turnzaal te zitten.

Zoals ieder jaar doken we ook nu weer op in deze klassieker tussen de martelwerktuigen die door sommigen turntoestellen worden genoemd.

De eerste ronde bleken die dingen zelfs ook voor de minder lenige mens nuttig, want ze speelden de hoofdrol in de rode draad: met enige moeite bezorgden ze ons zelfs punten voor de drijvende kraan “bok” (niet toevallig aangebracht door Walter) en de protestgroep “Ringland” (ook weer Walter, en niet door onze oud-turnster). Nadat Jan er in slaagde om voor het laatste muzieknummer “Bachmann Turner Overdrive” op het antwoordformulier te laten schrijven waren de 15 punten binnen. En aangezien dit ook de ex-aequo-ronde was, waren dat heel welkome punten.

De tweede ronde kwamen de gouwe ouwe “Met Meus en Vork”en “Mik Mak Jampudding” boven, en was het opvallend hoe we samen alles wisten over de Quakers, maar dat we allemaal andere dingen wisten. De Italiaanse bergbeklimmer Messner was een mooie vondst, de Spekpater was net goed genoeg gekend en met enige moeite, ook van de jury :-), bracht ook de heer Tytgat met zijn chocolade een punt op in deze ontbijtronde. Het muziekje op het einde konden we niet aan Champagne linken (chique ontbijten hebben ze daar in Deurne), en in een vlaag van collectief geheugenverlies waren we Admiraal Sandwich helemaal vergeten en vervingen we hem door een of andere Douwe Egberts-thee. Shame on us, en dus slechts 13/15.

De derde ronde had een wit thema, wat ons vrij makkelijk op Whitechapel bracht als werkterrein van een beroemde Jack. Het werkterrein van die andere beroemde Jack, namelijk Rose DeWitt Bukater, kregen we niet op papier. Hopelijk houdt de echtgenote van de quizmaster zich volgend jaar wat in bij het verzinnen van vragen… Enig net niet gokwerk leverde ook nog een Wit Wief punt op, en in een witte ronde is het natuurlijk niet moeilijk om te weten of het Cap Blanc Nez of Gris Nez is, vooral niet voor onze Westvlaming. De muziekjes kregen we echter niet in het juiste jasje, en maar 12/15. Samen met een puntverlies in de puzzelronde (waarbij Walter in zijn wiskundige eer werd gekrenkt, want hij had het juiste antwoord wel) voelde het toch een beetje aan als een net niet goed genoeg resultaat.

Ronde 4 was op zijn manier een muziekronde door muzieknoten als rode draad te gebruiken. Het bracht ons echter niet veel muziek, want de Solar Impulse als onbruikbaar vliegtuig, Lapartient als UCI-voorzitter en doksaal als een houten muurtje vonden hun weg niet naar het blad. 12 punten dus, en dat bleven we volhouden in de 5de ronde, waar de scheepstermen ons om de oren vlogen: Steven Sterk kennen we intussen, en de groep Sailor van “Girls, girls, girls” vonden we ook op nogal miraluleuze wijze. De roerdomp was helaas geen rietgors, de mastiff geen bullmastiff en onze wielrenner heeft duidelijk nog geen tripje bij Fred Rompelberg geboekt.

De metalige 6de ronde ging dan weer wat beter met na wat krakende hersenen de Ferraris-atlas en Moreno Argentin en schrijver/politieserie Coppers. Het warme El Hierro bracht dan weer vakantieverlangens boven bij een deel van de tafel. En over verlangens gesproken, ook het Tinderlogo werd herkend. De kwikstaart was dan weer geen koperwiek, en jonge broekjes krijgen in Cannes geen zilveren palm, maar een gouden camera. Dat klinkt met de huidige metaalprijzen financieel geen slechte deal.

Met de tweede puzzelronde hadden we geen problemen en zo stonden we voor de zwaarwegende alfabetronde derde, met een boel in onze nek hijgende ploegen rondom ons. De turnvraag hadden we al bijna als Derwael ingevuld, maar ook plaats van handeling Doha lukte na enig overleg. Renner Goolaerts hadden op één lettertje na juist, maar helaas, een cruciaal lettertje, dus verkeerd. En ook de Marsvandaal Mars Insight kregen we niet op het blad, of een of andere irritante stem die dus niet van Nicki Minaj was. De kapotte Morandi-brug was echter nog niet vergeten langs beide kanten van de tafel, net zoals het speciale geval Sluzny en nationale deceptie Umtiti. In totaal dus 46 op 52.

Tot onze schrik vertelde de presentater dat de ganse top 5 uit oud-winnaars bestond, en onze archieven herbergen helaas (nog) geen SILOK-overwinning. Maar gelukkig was dat een administratief vergissinkje, en dankzij onze goede eerste ronde haalden we een heel nipte tweede plaats, 7 punten na het ongenaakbare ’t Glazen Huis. Een mooie afsluiting na alweer een plezante en goeie quiz.

Op voorhand gaan eten is lekker, sociaal en quiztechnisch slim: dan is het merendeel van de ploeg tenminste redelijk op tijd in de zaal. Hoe nodig dat is bleek toen er een tweetal, vermoedelijk onafhankelijk van elkaar, maar wie weet in deze #metoo-tijden, een half uur te laat opdaagden. Erger nog, na het eten slaagde Bok er zelfs in om gewoonweg naar de verkeerde quiz te gaan, en daardoor dus toch nog te laat te zijn. Een gave die weinigen gegeven is.

De quiz begon met een tafelronde: 10 frituursausjes herkennen. En ondanks dat er vijftien mogelijkheden gegeven werden was dat toch niet makkelijk omdat er helaas geen frietjes voorzien waren. Ellenlange discussies volgden om te bepalen welke ketchup nu zoeter was, en of die mayonaise gewoon aan het schiften was, of toch maar normale veganistische was. Uiteindelijk, vele vingers in de potjes verder haalden we een magere (niet makkelijk met die vette sausjes) 6/10: de mayonaise, frietsaus en twee soorten ketchup hadden we nog wel, maar o.a. de Bicky en de Joppie (en dat met een volbloed Nederlandse aan boord, schande!) gingen de mist in.

De eerste normale ronde ging ook niet echt fantastisch: dat de tuinen van Babylon ontbraken in het rijtje wereldwonderen wisten we nog wel, maar dat een tamtam blijkbaar een spleettrommel is, en dat Black Ops IV het nieuwste speeltje is ging ons te ver: 7/10.

De tweede ronde ging dan veel beter: de zoon/dochter van Hermes en Afrodite lag voor de hand en onze afdeling “dingen die iedereen zou moeten weten” wist feilloos Christoffs huwelijksaanzoek te duiden. Een perfecte 10 dus.

De fotoronde was een mooie combinatie van linkjes tussen foto’s en het gewone werk. Geen idee waar de kennissenkring van de organisatie zijn brood mee verdient, maar de verzameling mugshots was opvallend: een knap herkennen van Jagger en Sinatra, en het verwarren van Trotski en Mussolini (politiek is duidelijk een verbeteringspuntje in onze ploeg) leverde 18/20.

De derde ronde gaf wat discussie over Midway of Guam als favoriete raketendoel van de gemiddelde Noord-Koreaanse leider, waardoor het verkeerde Midway op het antwoordenblad kwam te staan. Na twee correcties hadden we het spelletje Rush Hour wel goed, en ook DC Comics als concurrent van Marvel bracht punten op: 9/10.

Ronde 4 leverde met het mooie “vogelvrij” en het ons onbekende “boccia” als petanque voor gehandicapten opnieuw een mooie 9 op. Groot was onze verrassing toen we eerste bleken te staan, met drie punten voorsprong. Onze mindere eerste rondes waren dus voor iedereen moeilijk geweest, en de vrees begon te ontstaan dat onze website eindelijk nog eens geüpdate ge-update aan de tijd aangepast zou moeten worden.

Na de pauze hadden we onder andere een misverstand over het Songfestival en kenden we de nieuwe gemeente Kruisem  niet wegens te weinig lezen van Marc de Bel. Hopelijk wordt Olivier snel voorgelezen. De discussie of Lies Lefever in Kongo dan wel Rwanda was geboren werd zorgen weeral voor een foute keuze, en ook geüpdatet schreven we eerst goed waarna we het foutief hebben ge-updatet. Gelukkig kende Walter nog uit zijn jeugd de Dustbowl. Ondanks twee keer 7, en slechts 13/15 op de puzzelronde, bleven we op kop, nu zelfs met 4 punten voorsprong.

Ronde 7 was ook niet voor ons: Oman was iets creatiever dan wij in het benoemen van zijn hoofdstad (Muscat), en ook de twee jongemeisjesvragen lukten niet, ondanks de aanwezigheid van twee jonge meisjes in de ploeg. Opnieuw 7 dus, en we vreesden dat onze voorsprong wegsmolt.

De laatste ronde toonde iets wat volgens ons een bruine beer was, maar blijkbaar een veelvraat. De obligate Vitaal Heynen hadden we dan weer wel, net zoals de fagot, herkend door het onfeilbare gehoor van Kurt. We werden aan tafel ook nog eens vergast op een filosofisch tractaat waarom de film van Stijn Coninx “Sinterklaas en de wakkere daken” heette, en op welke manier die daken precies wakker waren. Het juiste antwoord maakte een einde aan het gezever. Uiteindelijk 8 punten, en afwachten of de 5 fouten uit de laatste tweede rondes niet te veel waren.

Dat bleek uiteindelijk heel goed mee te vallen, we behielden vier punten voorsprong, en na bijna twee jaar kon er eindelijk een nieuwe parel aan onze kroon toegevoegd worden: nummertje 37 inmiddels. De biermand die dat opleverde werd oneerlijk verdeeld, en met een blonde stoot als trofee kon ik de nacht in. Hoe de rest van de ploeg is thuisgeraakt weet ik niet.

Een goede voorbereiding is alles. Dus togen we ruim voor de quiz naar Casa N*. om onder het genot van een lekkere lasagne langzaam in de goeie sfeer te komen. Voor Walter was dat niet nodig, zijn parkeeractie bewees dat hij scherp was…

In ieder geval, goed op tijd in de zaal om langzaam te acclimatiseren en de opwarmronde niet te laten schieten. Toch misten we het ingewikkelde achrosticon waardoor we “ragout” niet vonden. Maar gelukkig wist Nathalie wel nog de naam van de kotmadam, zodat we met 9/10 geen slechte start hadden.

De eerste “echte” ronde kwam dan als een mokerslag aan. Ieder antwoord kwam twee keer voorbij, maar dat gaf ons maar één extra punt, waardoor we net 5/10 haalden. Met Bobby Peel hebben brave mensen zoals wij nog niet te maken gehad, en dat geldt ook voor dat gelijknamige stuk afgegraven hoogveengebied tussen Noord-Brabant en Limburg. De verkeerde bisschop van Brugge (nee, niet die, een andere), een raar boek en een moeilijke naam voor Erica (Malva) verder waren we dus in totaal vijf punten kwijt. Maar gelukkig waren we niet de enigen die hier totaal de mist ingingen.

De tweede ronde was stukken makkelijker, en dat was ook te merken. Alle antwoorden waren twee letters, de keuze aan goede antwoorden is dan beperkt: 10/10.

De derde ronde bracht rivieren op tafel, en dan zijn Innsbruck, Tiberius, Scheldeprijs, Spreeuw, De Avonden en Malena antwoorden die punten opbrengen. Enkel de Brusselse zanger Elbers herkenden we niet: 9/10 dus, en een gedeelde zesde plaats, iets waar we niet ontevreden mee waren.

De vierde ronde was nogal rood gekleurd, en na een mooi gevonden visitekaartje (brood- en banketbakker) en een perfect aangevoelde wielrenner Rojas hadden we weer een perfecte ronde. Altijd plezant, en een plaatsje omhoog in de stand.

De alfabetronde ging redelijk, met de knap gevonden 🙂 schrijver Terrin, de Bijbelse rechter Gideon (en dat door Walter), het fantastische Ekiden voor Japanse marathonestafette en de kinderfilmmensen van Jekino. De girowinnaar Berzin schoot ons jammergenoeg niet te binnen, het rare hoedje hennin kenden we niet en ook de heer Leslie zijn populatiegroeimatrices kwamen uit de lucht vallen. En dat deed ook de rappe Yifter. Leuk hier in ieder geval, voor de goeie opletters, dat ieder antwoord zes letters had en ook nog eens een I en een E bevatte. In ieder geval, vier fouten was niet slecht en nog steeds vijfde, maar wel op drie punten afstand van FC De Jul en Psychoburgers, normaal twee ploegen doe een paar trappen te hoog gegrepen zijn.

De fotoronde leverde de blunder Claudius op (Pilatus stond ergens zijn handen te wassen), en verder kenden we de groep Octopus (en niet Aquarius) en Linus Badevinus niet. En wie Raus is weet ik nog altijd niet. Maar gelukkig herkenden we Pistorius wel aan het feit dat hij heel hard probeerde weg te lopen: 16/20 en nog steeds vijfde, maar plots kwam Psychoburger in het vizier doordat we twee punten ingelopen waren. De andere ploegen voor ons waren intussen wel volledig buiten schot.

Dan wat ronde vijf heette veranderde weinig aan de stand: een sjakossengok op Delvaux gaf ons een punt, maar de verkeerde impressionist (Renoir, de regisseur) zorgde voor “maar”9/10.

Ronde 6 gaf via een rist Waalse plaatsen ook weer een 9/10, enkel dat Galant de baas speelt in Jurbeke kwam er niet uit. Het resultaat was wel dat we Psychoburger bijhaalden en door het ex-aequo reglement zelfs voorbij waren.

Nu was het nog kwestie van de AB-ronde niet te verknallen (foute antwoorden werden hier puntsgewijs bestraft). Gelukkig hadden we redelijk snel door dat de antwoorden per vier uit een soort klinker bestonden, dat helpt. Kwartaal werd als droedel mooi gevonden door Nathalie, en samen met Schaatsbaan waren de eerste 3 punten binnen.

Alabama op de kaart van de VS herkennen lukte, maar de Indische provincie met vele A’s zorgde de rest van de ronde voor discussie. Uiteindelijk teveel twijfel en Secri nam de juiste beslissing om geen risico’s te nemen zodat we twee punten hadden.

Duo nummer drie waren Thebe en Nefertete, die eerste goed beredeneerd door Walter, bij nummer vier schreef Secri voor de tweede keer De Kesel op, dit keer terecht. Samen met rectorkandidaat Sels (met enige twijfel maar toch goed en sterk durven opschrijven) goed voor opnieuw drie punten.

Smits, Higgins, Higgs en Stirling (er zijn niet veel motoren met enkel I’s) zorgden opnieuw voor twee keer drie punten terwijl Gogol en Pollock telkens voor twee zorgden: de RodeRidder-tekenaar Bono kenden we niet en de schilder Toorop kwam er niet uit.

Qua filmen lukte Duts en U-Turn nog, samen drie punten maar Lulu (nog genoemd door Nathalie) vond de weg naar het antwoordenblad niet. De tafelheren hielden het uit nostalgie op “LUV”. Uiteindelijk 24/30 en hoera, net genoeg om de vierde plaats te houden, een voor ons fantastische prestatie.

*Goeie adressen kun je beter niet delen, anders moet je te lang op voorhand reserveren

De SILOK quiz staat al jaren vast in onze agenda, en na onze onverhoopte tweede plaats van vorig jaar mochten we zeker niet ontbreken. Het begon met een classic tête-á-tête (volgend jaar proberen we het op zijn Thais) waardoor we met twee ruim op tijd in de turnzaal zaten. De rest van de ploeg kwam scherp om 8 uur binnenwandelen, precies op tijd voor de bewonderenswaardig stipte organisatie.

De eerste ronde was een goede opwarmer, alleen met heeeeeeeel lang lopende televisieserie Gunsmoke konden we niet opschieten. Toch maar eens het museum bezoeken, de volgende keer dat we in Dodge City zijn: 14/15

De tweede ronde was dankzij de rode draad goed doenbaar, dat extra steuntje bevestigde onze mastaba, Extramadura (na een lange discussie hoe we die moesten schrijven), Morel en De Plus. Alleen het rare broekje Plus Fours lukte ons niet, opnieuw 14 dus.

Na het gemis van een stijlicoon voor de kledingvraag van de vorige ronde lachtte het geluk ons meer toe toen één van onze kenners na Joint venture en XTC kon bevestigen dat De Chinezen niet alleen een productiehuis was, maar ook verwijst naar een consumptiemethode. Met enig geluk (lees: geniale deductie) konden we ook nog een film verzinnen, en grootse plantenkennis bracht nog een stel boeiende paddestoelen op tafel. Een speelgoedhond was dan weer teveel gevraagd, en ook het Junkieverdriet kunden we niet plaatsen. 13 maar, maar wel een perfecte droedelronde en 46/50 voor de pauze.

Een lugubere ronde waarbij na aandringen onze Secri probeerde een Stervende Zwaan te vermoorden, de Dodecaeder gelukkig geen slachtoffers maakte en een of andere actieheld indrukwekkend gevonden!) zorgden voor een perfecte 15. Zelfs deze dame haalde dat niet.

In de vijfde ronde hadden we weer een perfecte score, maar vooral de indrukwekkende manier waarop maakte, jawel, indruk. Bokkepootjes en Het Witte Paard, dat gaat nog, maar hoe onze Grobbendonkse connectie (met een kleine steun uit Geel) Hentai tevoorschijn haalde was knap, vooral om daarvoor Seppuku uit zijn mouw te schudden (geen vooroordelen, iedereen heeft recht op zijn hobby’s) en daarna de legendarische Geitenbreiers terug tot leven te brengen. Jan wilde niet achterblijven met een ethymologisch verklaarde Dukdalve en een werkelijk last second gevonden Rambutan.

De laatste ronde voor de tweede pauze ging niet zo goed: onze visexpert is al lang niet meer on speaking terms, dus kenden we de Paternoster niet. Ook de Papas Arrugadas gingen er bij ons niet in, net zoals we een lekkere balletdanseres niet vonden. Gelukkig werd de Westvlaamse vraag door onze ex-inboorling juist beantwoord, en ook Hoempapa de Roodhuid scoorde, ondanks het ongeloof van Secri dat iemand zo zijn stripverhaal zo zou willen noemen. Maar de grote Goscinny komt overal mee weg, zelfs daarmee. Om de ronde te beëindigen hebben we nog efkes Perez Prado beledigd, door niet te weten dat hij Mambo No 5 geschreven heeft. Samen met de droedelronde komen we dan op 92/100, klaar voor de gevreesde alfabetronde met dubbele punten. Gelukkig deze keer wel niet op volgorde, wel stiekem met alleen maar de klinker A, behalve waar het niet anders kan.

Na wat discussie over Al Shabaab (CEO, afzetgebied, bedrijfsfilosofie, …) en een bijdrage van een liever anoniem blijvend ploeglid (wie zou publiek willen maken dat hij zowel Dana als Frank Galan herkent?) scoren we ook nog de Chinese Haan (het jaarlijkse ploeguitje bij Cheng werpt zijn punten af). Xantaan, Yaksa en Zap Mama zijn er echter teveel aan, we zijn voorstander van het inkorten van het alfabet met drie letters.

Uiteindelijk netjes een derde plaats, op een haarscheurlengte achter nummer twee, met 136/152. Tijd om onze smaakpapillen voor te bereiden op de Thai van volgend jaar.

Een familiequiz in Kontich, een kans om het vernieuwde Condacum eens te gaan uittesten. Bijna volledig (enkel secri nam geen risico en ging ruim op tijd de ploegtafel bewaken) hebben we lekker gegeten, de avond was dus al goed in orde.

In de eerste ronde kon de oplettende quizzer zien dat de beginletters van de antwoorden het lekkere “chocopasta” vormden, een lekker en ongezond thema dat wel vaker terugkwam. Hardwire als naam van het nieuwe nummer van een muziekgroepje kenden we niet (ondanks de H), maar Jan maakte dat muzikale hiaat goed door wel “Adagio” te weten.Ook Origi lukte, en Nathalie toverde netjes de naam van de Hudsonkapitein op het antwoordblad: Sully, en een goed begin met 9/10.

Razendsnel ging het verder met de kettingronde, waar we na lang aarzelen, verbeteren en twijfelen uiteindelijk op het juiste “The walk” uitkwamen als naam van de film over iemand die de kortste route nam tussen de hogere verdiepingen van de Twin Towers zaliger. Ook het agressievere Kendo lukte, en netjes 10/10

De derde ronde had als achrosticon kaasfondue wat ons hielp met Neeskens, Udinese en Ezra. Opnieuw 10, net zoals in de makkelijke tafelronde waar er wat rare beestjes als een faun, griffioen en heilige geest moesten herkend worden. Een eerste pauze, en met twee andere ploegen aan de leiding met 39/40.

De volgende tafelronde was met het linken van dingen aan een twintigtal autotypes/merken wat moeilijker, maar na grondig groepsoverleg en wat chaos hadden we ze ook hier allemaal goed, net zoals in de fruittaart van ronde 4: Fabre met zijn olympische berg, Rossini met zijn ouverture, Izegem met zijn schoenen en brons met zijn tin hadden geen geheimen voor ons.

De vijfde ronde had als thema “Omer”, naar de voornaam van de Diestse betonboer/burgemeester die zot was van autostrades. Onze connectie uit die buurt bleek echter de gewone wegen te verkiezen, en we kenden de heer Vanoudenhove dan ook niet. Een mooie gok om met “Opsomer” in het thema te blijven lukte niet, Marco’s Dromer dan weer wel: 9/10.

De zesde ronde was een suikerspin, en een voorstel om de doorgedreven tips van de organisatie te belonen met het originele “Poezenhol” haalde het niet: via Kattegat, het fantastisch gevonden Essien door Stephan en de bizarre kennis van de groep Nathaniel Raitliffe & the Nightsweats haalden we weer een perfecte 10. Tweede pauze, en nu stonden we met 1 puntje voor op Icarus op de eerste plaats.

In die pauze besloot onze mol (deze keer geen afzegging, het zou teveel opvallen) om net voor het einde de WC’s te gaan keuren, om dan tijdens de tweede vraag van de alfabetische alfabetronde rustig binnen te wandelen, zonder naar de muziek te luisteren of naar het scherm te kijken. En aangezien hij diegene was die Bastille had moeten herkennen (en dat gedaan zou hebben) werd er gedreigd met het vrijgevig schenken van een van de op de prijzentafels prijkende knolselders indien dat het verlies van de quiz tot gevolg zou hebben. De quiz is daarna met enige vrees en dichtgeknepen billen uitgezeten, zonder dat duidelijk was wie er het meeste schrik had: de dreiger of de gedreigde.

Quatertemperdagen (mooi om eens een heel originele Q in de alfabetronde te hebben) om te vasten kenden we ook niet, net als Whiplash voor een muziekgroepje en iets met een K. 22/26 en het voelde als een beetje te weinig. Gelukkig zijn groenten zoals knolselder gezond…

De achtste ronde vielen er paaseitjes te rapen, en dankzij een mooi “Starcraft” uit het Janse gameverleden en een logische maar toch mooi gevonden “Japanse Notelaar” haalden we voor de laatste nog een perfecte score. De mollenactie had beperkte invloed, we stonden nog steeds aan kop, met nog altijd een punt voorsprong op Icarus.

De laatste ronde was een mini-superronde: zes keer drie vragen met een thema, en bij alle drie juist een vierde punt. Een mooie truc om aan een eindtotaal van 150 te geraken. De eerste reeks ging zo goed als totaal mis: een stukje water in het verre Nederland was niet bekend als Amer, ondanks de Hollandse connectie (de nog Hollandsere zeilconnectie bleek het achteraf ook niet te kennen). De bittere Picon was natuurlijk geen probleem, maar “amer” als steiger -en kaailoze aanlegplaats helemaal niet. Uiteindelijk maar 1/4, en de vrees sloeg toe.

De tweede reeks was met Doris, Boris en instinker Floris geen probleem, en ook de Montjes en de Franken (Frankfort als hoofdstad van Kentucky, interessant  om te weten) lukte ons. Ook de logos waren makkelijk. En dan dus nagelbijten of die amers ons zuur zouden opbreken.

Gelukkig was er geen probleem: we bleken zelfs nog uitgelopen te zijn en met 141/150 vijf punten voorsprong te hebben op Icarus. Eindelijk, na meer dan een jaar eindelijk nog eens een overwinning, en de knolselder is de volgende dag gewoon in een groenteschotel terecht gekomen.

Een verrassende ploegsamenstelling in een bouwput bij Ekeren. Omdat  Stephan opnieuw gezakt was voor zijn bachelor Kalenderinvullen kwam Natasja uit het hoge noorden opdraven.

De quiz zelf gaf een wat dubbel gevoel: af en toe plezant maar teveel weggevers/nutteloze vragen en te weinig variatie. Ook een donkere zaal tijdens 3 van de 8 rondes helpt niet (verkeerde beamer geleverd, te weinig lumen, …) om tafelrondes op te lossen of gewoon antwoorden op te schrijven. Wat wel positief was: netjes op tijd gedaan. Een quiz wordt er niet beter van als ie tot een gat in de nacht duurt, en dat hebben ze hier heel goed begrepen.

De eerste ronde begon met een krampachtig “wat is de eerste letter van het alfabet” om zo in hun heel doorzichtige rode draad te passen. 9/10 dus, dankzij de Belgische klassieker Iguanodon (onze Buitenlandse zou een zware avond krijgen). Enkel voor het rattenverdelgingshulpje met atoomnummer 56 hadden we verkeerdelijk Broom in plaats van Barium. Onze chemicus van dienst deed even of er in de petrochemie geen ratten zitten.

Ronde 2 was een heel simpele op films geïnspireerde ronde met zoveel weggevers per vraag dat we (te) makkelijk het maximum haalden.

Ronde 3 was weer een typisch Belgische vraag, met de vertaling van een paar dorpjes. Geraardsbergen, Ronse en Geldenaken ging nog, en Walter zat heel dicht bij Kelmis (La Calamine), maar Waremme (Borgworm) en Soignies (Zinnik,  genoemd maar afgewezen omdat niemand dacht dat het bestond) bewezen de groeiende tweedeling van het land: 7/10.

De 4de ronde was een mix van liedje horen en video zien, maar dan wel een liedje en een video die niet bij elkaar horen. Nu lukt de video van de Lambada nog wel, en ook de klassieke Sound of C (vol verbijstering bekeken door onze Noorderlinge), maar om nu te verwachten dat twee seconden donker beeld met gekleurde bollen iets anders oplevert dan “Saturday Night Fever” is wel heel veeleisend: 7.5/10

De tafelronde was, met strafpunten voor fouten, de twaalf buurgemeenten van Antwerpen noteren. Boeiende discussies, voor en tegens en uiteindelijk Stabroek en Borsbeek niet, en Beveren en Boechout verkeerdelijk wel. Veel punten als inzet van de vraag, maar wel begrijpelijk: een unieke kans voor Antwerpen om ook eens 12 punten waard te zijn. Wij hielden het op 8, en een negende plaats voor de pauze.

De vijfde ronde was weer in het donker, met het herkennen van films en personnages met beroemde zinnetjes. Het grootste probleem was het vinden van het juiste vraagnummer op het opschrijfblad in het donker, en enkel de vlek die iets in Finding Nemo zei hadden we fout. Het bleek toch Dory te zijn. 9.5/10 dus.

Ronde 6 was het herkennen van wereldsteden met monumenten (Antwerpen, Diksmuide, Vilvoorde, …). Na een korte discussie kon Natasja, blij dat het niet allemaal België was, ons overtuigen dat die skyline niet van Seattle was, maar van Toronto. Ze had half gelijk: het was Shanghai. Misschien moeten gemeentes eens iets anders doen dan overal maar een paal met een bol neer te zetten: 9/10.

Ronde 7 was een mixje van actualiteit die terugging tot december. Dat we de naam van de vriendin van het zoontje van Nijs niet kennen: tja,  dat kan gebeuren. En dat een Hollander het sportpaleis afhuurt om zijn ego te voeden: I rest my case… Maar gelukkig leverde ijverig rekenen en de wetenschap dat 2016 een schrikkelseconde had wel een punt op met 31622401. 8/10 dus.

De tussenronde hadden we intussen ook afgewerkt: zestien namen, 12 overleden in 2016 en 4 valsspelers, aan de maand van overlijden linken. Door de overvloedige tips niet echt moeilijk. De valsspelers Osbourne, Hurt(2017) en van der Groen (2015) konden we ook nog wel plaatsen, maar dat de heer Billy Cody in 1917 naar de eeuwige jachtvelden vertrok, daar zaten we pakweg 100 jaar naast. Dringend tijd om zijn museum eens te bezoeken (15/16).

De laatste ronde begon weer met een rekenvaardigheid,  dit keer dominoblokjesbolletjes tellen. Ach ja, iemand vond het waarschijnlijk een goed idee. De zevenkamp hadden we niet helemaal goed, en de volgorde al helemaal niet, en ook de World Games was geen parate kennis. Wat hoogvlieger Eddy Anijs dan weer wel was: 8/10

Uiteindelijk 4de, redelijk ver achter de winnaars. Met een tikkeltje meer geluk was 3de mogelijk geweest, maar meer echt niet.

Na het enkele jaren terug stillekes verdwijnen van de Heksenketel is eten rond de Bosuil niet altijd gemakkelijk. Deze keer hebben we het geprobeerd in een klassieke (aan het publiek te zien) Classic’s in Deurne, en het eten was niet slecht. Jammergenoeg had de kok geen haast, wat ons (en hen) een dessertje en koffie heeft gekost. We waren dan wel een kwartier voor tijd in de Silokzaal, en zelfs Stephan was gezwind op tijd: de focus was er dus.

De eerste ronde gaf een mooie 14/15: Nooitgedachtland van Peter Pan, Stephan die de nonius op tafel gooide (geen centimeters meer, waarschijnlijk), Veerle die Rien Poortvliet kende en Bart die Nada van Nie uit de krochten van zijn puberteitsgeheugen haalde. Alleen jammer dat Kurts mooie “Nosey” voor de Teletubbiesstofzuiger te moeilijk was voor het doelpubliek: het was “Noo-Noo“.

In de tweede ronde toont Nathalie dat ze terecht onze sportspecialiste is door als enige feilloos Seedorf te herkennen, samen met wat andere makkelijke vragen goed voor een perfecte 15. Ook ronde 3 geeft een perfecte score, na wat discussie over de Nunchuck en een filosofische vijf minuten over de verschillen tussen de fuut en de kluut, en Blunt en Cullum. Beide juist beslist in het voordeel van kluut en Cullum. Onze puzzelronde op vijf punten was ook perfect, dankzij Kurts baas (Veel beloven en weinig geven…) en daarmee stonden we heel nipt aan de leiding. Dat was ons op Silok nog niet dikwijls gebeurd.

Na de eerste rookpauze vond Kurt de wintersportlink, wat toch wat extra punten gaf in deze moeilijk ronde. De mooiste daarvan was toch wel de last-second verandering van de Conferentie van Jalta naar die van Potsdam, omdat, sterk argument van Kurt, Stalin het verkeerde kleur vestje aanhad. Dat er een van de twee Mulberry-havens in Arromanches lag wisten we dan weer niet, en dat Oostenrijkers gletsjerijs opstoken en dan drinken was ook een grote verrassing. Veerle’s schaatserke was jammergenoeg een schaatsrijderke, en de Lawineboys kende niemand in de zaal, wat in het voordeel van de aanwezigen pleitte. Toch wel vier fouten, en dus de eerste plaats kwijt.

De volgende ronde kwam het isogram terug, en deze keer hadden we het wel, net zoals sneeuwman Olaf. Wegens relationele redenen herkende Bart feilloos de rode Rothko en zowel Arendonk als Timboektoe hadden geen geheimen voor ons. Jammergenoeg was de uitspraak van dronken Amerikanen nogal onverstaanbaar, waardoor Nathalie al haar hele leven dacht dat dat trutje Sooki heette. Nee dus. Maar wel nog schoon 14 punten.

De puzzelronde ging intussen niet helemaal vlot omdat de cryptogram-frank niet wou vallen. Pas heel laat deed Kurt een nogal dappere poging om met “vrijmoedig” af te komen, en ook hier weer de vijf volle punten.

De laatste gewone ronde doken er plots discotheken op, maar helaas hielp ons dat niet om een Pascha te vinden (te weinig naar Ibiza geweest), en ook de Manhattans herkenden we niet, ondanks dat er toch enkele ex-Leuvense studenten aan tafel zaten. In ieder geval, we stonden tweede, op één mager puntje achterstand, Omdat de alfabetronde traditiegetrouw twee punten per antwoord is op SILOK was het dus gemakkelijk: meer halen dan Brood en Quiz. Hoe dat te doen was dan weer iets minder gemakkelijk uit te leggen.

Veerle herkent op zicht een warme Bernadette-pull en dat er meer boten in Casablanca aanmeren dan in Marrakesh weten we ook wel. Mits enig trekken en duwen komt ewr ook nog een “man bun” op tafel. Dankzij Bruno’s quiz wisten we ook Nello, en Jans intercontinentale ervaring had hem geleerd dat er in Toronto veel Raptors zaten. Helaas, de moderne muziek van Lukas Graham en het gekrijs van de X-Ambassadors kenden we niet, net zoals een of ander F-woord en het oude (onlangs blijkbaar opgerakelde) arcade-game Q-bird. Uiteindelijk 4 fouten dus, en 44/52. Netjes evenveel als Brood en Quiz, wat ons een op voorhand onverwachte tweede plaats opleverde. Helemaal niet slecht dus, en met de nodige drank en koekskes konden we dan ook content naar huis.