Een quiz met vier, het gebeurt niet zoveel meer. In Stabroek kiezen ze (terecht) liever voor meer ploegen met minder spelers per ploeg, en meestal bevalt ons dat wel. Het eten vooral beviel ons minder: de dessertkaart was niet fantastisch, en Nathalie weet nu ook waarom het dessert van het huis ‘Wandeling’ heet: de kok was naar de Delhaize gewandeld om daar wat goedkope zoete rommel te kopen. Ook duurder alles nogal lang, en dus doodden Stephan en Erwin de tijd door de naam van de Nobelprijswinnaar Literatuur te repeteren terwijl Nathalie ons amuseerde door Zsa Zsa Gabor te citeren.
Na een wat technisch moeilijk start met fluitende boxen begonnen we de eerste (dubbele) ronde zoals het hoort, foutloos: een boeiend groepsoverleg leidde tot de Britse tijdrijder Millar, en niet Wiggins, Stephan kende de REM-single Radio Free Europe, die blijkbaar ook een Hongaarse radio was en toverde ook nog de voetballer ‘erwtje’ Hernandez tevoorschijn. Nathalie en Erwin wisten dan weer dat mijnheer en dochterlief Broccoli James Bond produceerden, en dankzij de hint 1984 hadden we ook de Canadese appeltjes Macintosch juist. Die perfecte 14/14 zorgde, samen met Canasta, voor een eerste plaats (en daardoor zouden we een eventuele ex-aequo winnen) voor kanonnen als The Ideal Clash, Bosuilen en Psychoburger.
Daarna liep het mis: de volgende dubbelronde haalden we maar 8 op 14. Zo vonden we de naam niet van het voormalige Franse F1-circuit Le Castelet, wisten we niet dat bier ergens tijdens het maakproces wort is, en leidde een mooie samenwerking tussen Erwin en Bart tot het verkeerde Grieg (het strijkje was blijkbaar van Haendel). Ook de verschrikkelijke meisjesband Shampoo had geen onuitwisbare indruk nagelaten, maar gelukkig had de hoogstaande Duitse soap Sturm der Liebe dat wel gedaan bij Nathalie. Gelukkig was het voor iedereen blijkbaar moeilijk, want maar een handvol ploegen haalden ons in.
Het volgende duootje begon goed: na serieus hersengekraak en diep graven kwam Bart met de uitdrukking ‘schering en inslag’, en Stephan vond met een beetje hulp de Engelse Redcoats. Daarna ging Stephan gewoon verder met te tonen hoe goed hij was door Kramiekske op te duiken en Sandwich, blijkbaar ooit de naam van Hawaï en nog steeds een gemeente tussen Ramsgate en Dover. De Griekse naam van glutenallergie kwam er niet en ook de Stone of Scone hebben we nu voor de laatste keer niet geweten. Gelukkig werd er ook nog een quote van Zsa Zsa Gabor gegeven, zodat Nathalie haar voorbereiding heel efficient bleek. Intussen werd een klein beetje het kaf van het koren gescheiden en was het duidelijk dat we in dit toch wel stevige gezelschap niet hoger dan een vierde plaats konden kijken, terwijl een slechte ronde ons probleemloos buiten de top tien kon smijten.
Het volgende veertiental bracht de Slager van La Cabaña en de eponerende Katrin Krabbe, die beide door Bart herkend werden (hij heeft waarschijnlijk iets met [ex]-communisten) en ondanks twee keer een bedeesd Galloway van Erwin gingen we toch voor de verkeerde Hooglanderkoeien. Striptekenaar Roscinski kozen we dan wel weer goed, maar Aerosmith klonk toch te veel als Guns ’n Roses.
De volgende dubbelronde had ook een dubbel gezicht: de eerste helft perfect (na een boeiende discussie wat er giftiger was, vermiljoen of karmijn) door een ijzersterke Stephan en Erwin die o.a. de Nobelprijswinnaar Literatuur juist hadden. Daarna stortte het helemaal in met slechjts nog twee juiste antwoorden. Dat een paarse bloem ‘kaasjeskruid’ heet snappen we nog altijd niet, de Nederlandse Landbouwminister (van lang geleden) Mansholt klonk totasal onbekend en dat we het hoofdpersonage ui Kaas niet op papier kregen, daar schamen we ons nog altijd voor. Het meest bizarre was echter de verkeerde gok op een Argentijnse tennisser. Erwin schreef Gerulaitis (blijkt uiteindelijk een Amerikaan te zijn), en Bart beweerde dat hij die had zien spelen bij de oude mensen op Roland Garros. Erwin zei dat dat niet kon, want hij was dood. Beide hadden gelijk, want het juiste antwoord was Vilas, en die had Bart inderdaad zien spelen, vandaar dat hij het palmares herkende. Maar het punt was wel weg. Het puntenverlies zorgde er voor dat de leiders verder en verder wegliepen, maar we hadden nog steeds zicht op plaats 4 (en 10).
Dat rijke mensen in Nantyucket wonen wisten we niet, en ook het verschil tussen een duivelsrog en een pijlstaartrog kennen we niet goed genoeg om er punten voor te krijgen, maar gelukkig weet Stephan dat Triton een maan van Neptunus is, en dat Molly malone een knappe griet is. De rubriek ‘droge voeding’ overtuigd ons na kort overleg dat het waarschijnlijk Lotus was die nogal wat F1-titels gewonnen heeft, en niet Jordan, en de specialist van de klysmas, Kellog, is ook geen probleem. Geniet van die Corn Flakes, iedereen! Nog steeds vijfde, maar het is krap.
De volgende ronde krijgen we de antwoorden ep een papiertje (handig!), alleen staan er ook een hoop verkeerde en verwarrende antwoorden op dat papiertje, wat dan weer onhandig is. Het levert ons in ieder geval de fruit-en groentenschilder Arcimboldo op, maar de SF-schrijver Martin en de Tilsitkaas bleven op het papiertje, en kwamen niet op ons antwoordenblad.
De laatste ronde was een gecombineerde alfabetfotoronde, en Nathalie glunderde al. Helaas, er bleek niet zoveel geknipt te zijn in de vakliteratuur: Blacksat is geen vaste rubriek in de Dag Allemaal en blijkbaar komt ook Oldman daar niet iedere week zijn nieuwste baby voorstellen. Bart schaamt zich nog altijd dat hij Joyce niet herkende en Stephan bewees door het verschil tussen een Emmy en een Golden Globe niet te kennen dat hij tot nog toe geen van beide gewonnen heeft.
Na wat nagelbijten blijken we dan dankzij onze sterkte eerste ronde de ex-aequo voor de vijfde plaats te winnen, en dat in een Cat.4 en om het te vieren maakt Nathalie vandaag pompoensoep, denk ik.
