De volgende klassieker in het rijtje, met opnieuw een klassieke opstelling met drie oud-leerlingen. We waren er klaar voor, en met 61 deelnemende ploegen waren we niet de enigen. Minder klassiek waren het verdwijnen van de splinterende ronde tafels (terecht, op een quiz werkt democratie niet) en het verschijnen van lange rechthoekige tafels. Geen idee of het door dit afstand-schapende meubelstuk kwam, maar af en toe (Subaru!) kwamen antwoorden heel goed door. En dankzij achterkant van de beamer die ongeveer op onze tafel stond was de temperatuur in de ploeg ook geen probleem.
De eerste achrostichonronde verliep redelijk, dankzij o.a. Nîmes (net nog geweest, bonnetje studiekosten moet nog binnengebracht worden), een klassieke Zamboni (voor al uw ijsjes) en een sterke onkarakteristieke van Gogh door Nathalie. Crypto-basketter Embiid, circulaire schrijver Eggers en Datumprikker hadden we dan weer niet, alhoewel we die laatste heel goed beredeneerd hadden, maar helaas de concurrent kozen. 27/30, en toen de punten opgelezen werden bleek dat een top tien plaats in dit zware gezelschap een succes zou zijn.
De eerste ronde, met hulp via een honingraatpuzzel, ging vlot: na enig zwoegen kwam Paul Revere op het blad (verplichte kennis voor Greencardaanvragers, shame on you!), en dankzij de puzzel kwam ook Danilo er. We moesten verder allemaal toegeven Froger te herkennen, kozen de juiste pointillist “beginnend met S” (doen ze ongeveer allemaal) en waren collectief verbijsterd dat de Buck Rogers strip (Buck Rogers, who cares) al uit de jaren twintig van de vorige eeuw stamde. De puzzel en wat geniaal gokwerk gaf ons ook nog hegira, goed voor een perfecte 15.
Ook ronde 2 ging vlot: beestjes combineren (gelukkig waren de vissen gewoon vissen, want onze vissenkenner is al jaren terug weggezwommen) gaf ons na enig denkwerk Ramos en Valkuil. Jack Sparrow kwam er ook op klassieke wijze, en “een electronikazaak in Bornem” als tip was natuurlijk een koud kunstje voor onze Bornemees. Een perfecte tien.
De derde ronde bleek om apostelen te draaien, en onze katholieke opvoeding laat duidelijk zijngebreken zien: hoeren en snoeren in San Andreas lukte nog wel, en Erwin wist nog dat Johannes zijn naam was (hoe weet een mens zoiets?), maar de Judasboom (na ettelijke biertjes dacht iemand “quercus” in de vraag gehoord te hebben) en de hobbyschilder Petrus Christus hadden we niet. Chocolade Jacques hadden we wel, maar niet opgeschreven, want met “Jacquemotte” kun je veel meer schrijffouten maken, zelfs als het koffie was geweest. 8 op 11, en onze mini-opmars wat gestuit.
De goed-gevonden alfabetronde ging redelijk, met o.a. (we voelen mee) de ex van Taylor Swift, en het schitterend gevonden Alys. De Arabische engelen werden dan weer verkeerd ingevuld door de extremistische hoek van de ploeg, en ook elrits (oh, wat missen we onze vissenkenner), het Ghanese Elmina en Elder Scrolls haalden het blad niet. Dit gaf een net aanvaardbare 22/26.
Ronde 6 was de enige smet op deze quiz, Niet alleen haalden we een magere 6/10, maar vooral: multiple choice? Waarom?
In ronde 7 kwam oude bekende Juncker langs voor een borrel, was er de klassieke SusenWis Circusbaron, een Roeselaarse schoenverkoper die net als onze visexpert was weggezwommen (maar wel een stukje sneller), na veel moeite de verkeerde filosoof, en werd afgesloten met de beste Belgische Blues ooit (oftewel: de enige die we kenden). 9/10 dus, en ergens rond de 11de, 12de plaats. Tijd dus voor een stevige eindsprint…
De achtste ronde had prentjes, zodat ook de analfabeten in de ploeg in actie konden komen. Dat was te merken, want dankzij Queen, mevrouw Swift (blijkbaar een favoriete van de organisatie), wat Gorrillaz en een Madonna haalden we netjes alle 30 punten binnen.
Volgens de presentator had de negende ronde een rode draad, maar een tijdje leek het of ze die waren vergeten in te voegen. West Side Story, Munchen en Red Bull leken weinig verband te hebben, de Cadillac (later netjes verbeterd naar Lincoln) stuurde ons ook niet in de goede richting en Jansen en Janssen hebben nog nooit enig nut gehad. Pas bij de doodsoorzaak van de geniale wiskundige (mathematics to the rescue!) Galois viel de spreekwoordelijke frank, en met de mooi herkende “Oscar & the Wolf” vulden we ons perfecte lijstje aan: 11/11, en terug in de top tien.
De laatste semi-superronde begon lekker: vlaggen herkennen lukte, en onze opschrijver schudde na minimaal overleg drie topwielrenners uit zijn mouw. SF was ook geen probleem, zelfs zonder Buck Rogers, maar de schilderijen gaven de eerste hapering: met van der Goes herkenden we weer een gouwe ouwe niet. De beestjes en andere natuurdingen zijn ook niets voor ons, want een roerdomp blijkt niet naar de sterren te kijken, en blijkbaar staat de Ster van Bethlehem ook ergens anders. Ook het eten draaide in de soep, want een pijnlijk geval van verdringing (een ooit afgezegde reservatie) van een Dams restaurantje zorgde voor een gemis van twee punten. Auto’s is dan weer geen probleem, zeker niet als “Subaru” door de zaal echoot. En in ons voordeel spreekt dat we geen foute generaals kennen: zowel Von Manstein als Weygand geraakten niet op het blad. Een mislukte discussie over wel of niet Lil Nas X (niet, en het was wel) kostte ons nog eens twee punten, waarmee we op 28 van een maximale 40 kwamen. Leek weinig, maar bij het afroepen van de punten van deze ronde leek de schade nog wel mee te vallen. En inderdaad, een propere negende plaats, tussen al het zwaardere geschut!