Ergens in een verlaten hoekske van ons land (OK, redelijk in het midden, maar toch) was het niet makkelijk om de voetbalkantine van het trotse stamnummer 39 te vinden. Laten we het er op houden dat twee van ons bij de lokale visvereniging geasseerd zijn. En de enige reden dat de andere twee daar niet geweest zijn, was omdat we ze daarna verwittigd hebben. Het was wel veel plezanter bij de voetbal..

De quiz zelf was redelijk variabel qua niveau. Na eerdere slechte ervaringen in Booischot durfden we wetenschap niet aan als jokerronde, maar onze ‘Eten en drinken’ was een heel goeie keuze, dankzij Kurts ongeevenaarde kennis van Oostenrijkse limonades en de samenwerking van Walter en Nathalie die leidde tot het onmogelijke maar wel juiste jeneverbes (iets met kegelvormig en zuurkool). De eerste tafelronde was om soaps (en de bijbehorende zender) te herkennen met een foto van de personage’s. Tot onze schande haalden we hier dik meer dan de helft op. De tweede tafelronde, na de pauze, was het herkennen van familieleden van bekende mensen en onze fotoexperte sloeg dan ook genadeloos toe.  We moesten haar alleen intomen toen de zoon van Martin Sheen gevraagd werd, want dit was niet de quiz om (helemaal correct) Emilio Estevez te antwoorden.

De raketronde werd in alfabetisch volgorde afgeschoten en was een razendsnelle powerpoint van 26 logo’s. Daar haalden we 23, maar twee rondes later waren we nog naar adem aan het snakken. Dat werd wel gecompenseerd door de muziekronde, waar over een periode van 50 jaar nummer 1’s uit een of andere top 40 gevraagd werden. Voor mij is alles met noten moeilijk, maar de anderen hadden hier natuurlijk geen enkel probleem mee. Behalve toen ik Gigi L’amoroso als uitvoerster noteerde en wachtte op de titel.

Uiteindelijk verloren we zwaar voor de zuipprijs (de winnaars scoorden vijf keer meer dan wij), maar haalden we wel met tien punten voorsprong de eerste plaats, en daarmee een koffiemachien, een friteuse, een babystofzuiger en een grilldinges.

Hasta la proxima victoria,

Bart