Na het enkele jaren terug stillekes verdwijnen van de Heksenketel is eten rond de Bosuil niet altijd gemakkelijk. Deze keer hebben we het geprobeerd in een klassieke (aan het publiek te zien) Classic’s in Deurne, en het eten was niet slecht. Jammergenoeg had de kok geen haast, wat ons (en hen) een dessertje en koffie heeft gekost. We waren dan wel een kwartier voor tijd in de Silokzaal, en zelfs Stephan was gezwind op tijd: de focus was er dus.

De eerste ronde gaf een mooie 14/15: Nooitgedachtland van Peter Pan, Stephan die de nonius op tafel gooide (geen centimeters meer, waarschijnlijk), Veerle die Rien Poortvliet kende en Bart die Nada van Nie uit de krochten van zijn puberteitsgeheugen haalde. Alleen jammer dat Kurts mooie “Nosey” voor de Teletubbiesstofzuiger te moeilijk was voor het doelpubliek: het was “Noo-Noo“.

In de tweede ronde toont Nathalie dat ze terecht onze sportspecialiste is door als enige feilloos Seedorf te herkennen, samen met wat andere makkelijke vragen goed voor een perfecte 15. Ook ronde 3 geeft een perfecte score, na wat discussie over de Nunchuck en een filosofische vijf minuten over de verschillen tussen de fuut en de kluut, en Blunt en Cullum. Beide juist beslist in het voordeel van kluut en Cullum. Onze puzzelronde op vijf punten was ook perfect, dankzij Kurts baas (Veel beloven en weinig geven…) en daarmee stonden we heel nipt aan de leiding. Dat was ons op Silok nog niet dikwijls gebeurd.

Na de eerste rookpauze vond Kurt de wintersportlink, wat toch wat extra punten gaf in deze moeilijk ronde. De mooiste daarvan was toch wel de last-second verandering van de Conferentie van Jalta naar die van Potsdam, omdat, sterk argument van Kurt, Stalin het verkeerde kleur vestje aanhad. Dat er een van de twee Mulberry-havens in Arromanches lag wisten we dan weer niet, en dat Oostenrijkers gletsjerijs opstoken en dan drinken was ook een grote verrassing. Veerle’s schaatserke was jammergenoeg een schaatsrijderke, en de Lawineboys kende niemand in de zaal, wat in het voordeel van de aanwezigen pleitte. Toch wel vier fouten, en dus de eerste plaats kwijt.

De volgende ronde kwam het isogram terug, en deze keer hadden we het wel, net zoals sneeuwman Olaf. Wegens relationele redenen herkende Bart feilloos de rode Rothko en zowel Arendonk als Timboektoe hadden geen geheimen voor ons. Jammergenoeg was de uitspraak van dronken Amerikanen nogal onverstaanbaar, waardoor Nathalie al haar hele leven dacht dat dat trutje Sooki heette. Nee dus. Maar wel nog schoon 14 punten.

De puzzelronde ging intussen niet helemaal vlot omdat de cryptogram-frank niet wou vallen. Pas heel laat deed Kurt een nogal dappere poging om met “vrijmoedig” af te komen, en ook hier weer de vijf volle punten.

De laatste gewone ronde doken er plots discotheken op, maar helaas hielp ons dat niet om een Pascha te vinden (te weinig naar Ibiza geweest), en ook de Manhattans herkenden we niet, ondanks dat er toch enkele ex-Leuvense studenten aan tafel zaten. In ieder geval, we stonden tweede, op één mager puntje achterstand, Omdat de alfabetronde traditiegetrouw twee punten per antwoord is op SILOK was het dus gemakkelijk: meer halen dan Brood en Quiz. Hoe dat te doen was dan weer iets minder gemakkelijk uit te leggen.

Veerle herkent op zicht een warme Bernadette-pull en dat er meer boten in Casablanca aanmeren dan in Marrakesh weten we ook wel. Mits enig trekken en duwen komt ewr ook nog een “man bun” op tafel. Dankzij Bruno’s quiz wisten we ook Nello, en Jans intercontinentale ervaring had hem geleerd dat er in Toronto veel Raptors zaten. Helaas, de moderne muziek van Lukas Graham en het gekrijs van de X-Ambassadors kenden we niet, net zoals een of ander F-woord en het oude (onlangs blijkbaar opgerakelde) arcade-game Q-bird. Uiteindelijk 4 fouten dus, en 44/52. Netjes evenveel als Brood en Quiz, wat ons een op voorhand onverwachte tweede plaats opleverde. Helemaal niet slecht dus, en met de nodige drank en koekskes konden we dan ook content naar huis.